We wtorek Fiat przedstawił włoskiemu ministrowi rozwoju gospodarczego pierwszą z inicjatyw, ogłoszonych w grudniu 2009 r., mających umożliwić modernizację "swojej produkcji motoryzacyjnej we Włoszech i dostosowanie jej do przyszłych wymagań".W ramach wartego 8 mld euro programu inwestycyjnego grupy, przeprowadzona zostanie kompleksowa restrukturyzacja zakładu Giambattista Vico w Pomigliano d'Arco, w celu przygotowania go do uruchomienia produkcji nowej Pandy. Rozpoczęcie produkcji tego auta planowane jest na drugą połowę 2011 roku.
Dzięki inwestycji w wysokości około 700 mln euro, zakład zostanie wyposażony w najnowsze technologie i osiągnie poziom doskonałości, który umożliwi zakwalifikowanie go do poziomu światowego (World Class Plant).
Istotne zmiany zostaną wprowadzone w systemie produkcyjnym, zgodnie ze standardami World Class Manufacturing i World Class Logistics, w celu zapewnienia optymalizacji potencjału fabryki. Dlatego planowane są "znaczące inwestycje" w szkolenia dla pracowników, którzy będą działać w "nowym środowisku produkcyjnym".
Jak informuje Fiat w wydanym komunikacie, środki te będą niewystarczające, aby doprowadzić zakład w Pomigliano d'Arco do najwyższych standardów międzynarodowych. "Najbardziej nowoczesne linie produkcyjne, najlepsza organizacja i jakość szkoleń same w sobie nie gwarantują, że zostaną osiągnięte konkretne wyniki". Aby uzyskać najwyższy poziom jakości i wydajności, konieczne jest uczestnictwo pracowników, związków zawodowych i rządu. Podstawowymi warunkami niezbędnymi do szybkiego i skutecznego reagowania na wahania zapotrzebowania rynku i uniknięcia utraty cennych możliwości są: maksymalne wykorzystanie możliwości produkcyjnych, elastyczność w systemie zmianowym i w dniach pracy, wewnętrzna mobilność i brak zgody na "nieregularne formy absencji".
Dlatego zdaniem Fiata aby osiągnąć sukces, niezbędna będzie realizacja warunków przedstawionych w grudniu 2009 r.: ekonomiczna wykonalność przedstawionej przez koncern inicjatywy, dostęp do świadczeń związanych z tymczasowymi zwolnieniami w okresie modernizacji, rygorystyczne ograniczanie kosztów ogólnych jak i kosztów pracy, elastyczność w reagowaniu na potrzeby rynku.
